1826 yılından sonra İstanbul Beşiktaş ilçesinde, ordunun silah ve diğer araç gereçlerini korumak, saklamak, gerektiğinde tekrar kullanılmak ve askerlere dağıtılmak üzere inşaa edilen silahhane binalarından birisidir. Hamidiye Silahhanesi, Güney Cephesi’nde giriş kapısı üzerinde bulunan kitabeye göre Hicri 1306/Miladi 1888-1889 yılında  II. Abdülhamid döneminde Neogotik üslupta inşa edilmiştir. Silahhane çevresinde bulunan Yıldız Sarayı ve Orhaniye Kışlası bulunmaktadır. Askeri bölgede bulunduğundan görüşü açık tutmak için peyzaj unsurlarından uzak tutulmuştur.

          Kare planlı olarak tasarlanan Silahhane yapısı yığma kâgirdir. Beden duvarları ve ana akslardaki yığma duvarlar iki‐üç sıra taş ve iki sıra tuğla (%30 Tuğla, %70 oranında taş) almaşık örgüden oluşmuştur. Tuğlalar hatıl şeklinde olup, tüm duvar boyunca gitmektedir. Duvar kalınlığı 80-150cm arasında değişmektedir. Osmanlı Döneminde 19.yy. sonuna kadar cephenin yüzeyinde orijinalinde olan taş kaplama ya da derzli kesme taş taklidi korunduğu saptanmıştır. 1920-1930 yılları arasında cephenin özgün yapısı kaybolmuştur. 1970 lerden günümüze kadar güçlendirme amacı ile niteliksiz betonarme karkas sistemi eklenerek özgün yapının iç mekanda ve sisteminde özgünlük kaybedilmiştir. Neogotik üslupta tasarlanan yapının sivri kemerli pencere, çatı kemerindeki dendanlar ve süslemeler günümüze gelebilmiştir.

         Tarihi bir dönemi sembolize eden ve süreç içerisinde uygunsuz müdahaleler ile    deformasyona uğrayan binanın restorasyonu ile orijinal mimari özelliklerini koruyarak yeni işlevi ile mekan ve çevre ilişkisinin kurulması, erişilebilirliğinin ve sürdürülebilirliğinin sağlanması amaçlanmaktadır.